عسل ماده ایست ملین و کمک کننده به هضم غذاها که مصرف اندک ، ولی دایمی آن برای فعالیت طبیعی دستگاه گوارش توصیه شده است . عسل با داشتن آهن و منگنز بالا به عمل هضم  کمک می کند و از ترشح اسید اضافی ممانعت می کند (زیرا خود اسیدی است ) عسل با سایر خواصی که دارد ، به طور غیر مستقیم باعث تنظیم ترشح شیره معده می شود و به عنوان یک مرهم موجب التیام زخم های معده می شود . در واقع اثر التیامی عسل روی زخم های معده به علت ایجاد آرامش عصبی در فرد مصرف کننده عسل است ، زیرا بیشتر زخم های معده و اثنی عشر منشا عصبی دارند . اثر التیام بخشی زخم های معده ، اثنی عشر و روده ، با یک رژیم عسل خواری منظم و تحت نظر پزشک توسط دانشمندان علم تغذیه و پزشکان مورد تایید است.